خواه ولفگانگ آمادئوس موتسارت باشد، یا جونی میچل، ادل یا تازه کارهایی مثل فرانک اوشن، موسیقی قدرتمند است و در طول تاریخ در تمامی فرهنگ‌ها وجود داشته است. اما چرا انسان‌ها موسیقی را تا این حد اعتیادآور و لذت بخش می‌یابند؟ 

انسان‌ها لذت را از طریق محرک‌های زیادی مانند غذا و مواد مخدر تجربه می‌کنند اما از آنجایی که بسیاری از این محرک‌ها برای بقای انسان حیاتی هستند، بدن سیستمی ایجاد کرده که در آن چنانچه آن‌ها را برطرف کنید به شما پاداش می‌دهد. چیزی که در واقعیت اتفاق می‌افتد این است که یک انتقال دهنده عصبی به نام دوپامین در مغز شما پخش می‌شود. دوپامین یک عنصر شیمیای است که مسئول ایجاد احساس خوب در شماست. وقتی که دوپامین بعنوان یک پاداش برای مثلا یک وعده غذای لذیذ یا بردن یک جایزه بزرگ آزاد می‌شود، انتقال‌دهنده عصبی سبب ایجاد یک حس خوشایند و رضایت می‌گردد.

مواد مخدر، مانند کوکائین، از همین شیوه بهره می‌برند و مقدار دوپامین را افزایش می‌دهند یا به نوعی مانع از بین رفتن آن می‌شوند و این در نهایت باعث تحریک پیوسته یاخته‌های عصبی شما می‌شود و برای لحظاتی لذت بسیار زیادی را ایجاد می‌کند.

موسیقی توانایی ایجاد نوعی از هیجان و برانگیختگی را دارد که باعث گشاد شدن مردمک چشم، بالا رفتن فشار خون و برانگیخته شدن مغز در نواحی شنوایی، حرکتی و حسّی می‌شود و با اینکه موسیقی به طور مستقیم فایده حیاتی برای ما ندارد، این واکنش احساسی باعث آزاد شدن احساسِ خوبِ شیمیاییِ دوپامین می‌شود. هرچند یک استدلال تکامل یافته دقیق وجود ندارد، اما این حقیقت شگفت انگیز باقی می‌ماند که موسیقی از لحاظ شیمیایی بدن ما را دگرگون می‌کند و باعث می‌شود که ما احساس فوق‌العاده‌ای داشته باشیم.

به همان طریقی که یک ماده مخدر با افزایش دوپامین شما را در یک میل به مصرف بیشتر باقی می‌گذارد، موسیقی هم اعتیاد آور می‌شود. دوپامین به بدن شما می‌گوید که پاداش گرفته و همین باعث ایجاد اشتیاق به جستجوی بیشتر آن می‌شود. اگرچه لذت موسیقی امری کاملا شخصی است و با فرهنگ و تجربه شخص در‌هم‌تـنیده است، آثار شیمیایی آن در تمام نژادهای انسان ها ثابت است، یک مخدر شادی‌آور طبیعی و کامل!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: